ความสุข ของการปล่อยวาง

ทุกคนอากมองว่าการปล่อยวางนันทำได้อยาก แต่ถ้าได้ลองทำจริงๆๆแล้วมันไม่อยากอย่างที่คิดเลย
พระศิวะเคยกล่าวไว้ว่า  มนุษย์ทุกวันนี้เป็นทุกเพราะไม่รู้จัก ปล่อยว่า พ่อศิวะสอนไว้ว่า ถ้าเหตุเแห่งทุกเกิดที่ไหน ให้กลับไป พิจณาตรงเหตุนันแล้ว แยกเหตุการออกเป็นส่วนๆ  เช่น  ถ้าเราถูกว่ากล่าวใน การทำงานของเรา   ให้คิดว่า งานที่เราทำนันดีหรือปล่าว   และตรงกับที่ได้รับคำสั่งไหม  ถ้าเราคิดว่าดีแล้วเราจงกลับไปคิด อีกที่ ว่า  ผิดที่ตรงไหนจะได้แก้ไข    ในกรณีที่ ไม่มีความเป็นธรรม เช่น ถูกลำเอียงจากการตัดสิน  ให้เรา คิด ว่า ไม่เป็น ไร นี้ คือ บทเรียน ถึงเราจะถูกแต่เราไม่สามารทำอะไรได้  จงอย่าโกรด ให้ คิด ในทาง ที่ดี แล้ว จงทำให้ผูตัดสินเห็น ว่าเราทำได้จริงๆ

ตัวอย่างนี้ จะเห็น ได้ ว่า   พ่อ  สอน ให้เรามอง ที่ตัวเราเองก่อน  ถึง  จะ ไป พิจรณาใน ตัว ผู้อืนเพราะว่า เรา ไม่ สามารถเปลียนความรู้สึกของคนอืนได้     และ คิด ในทางที่บวก ไม่ เอาความ โกรด หรือ โมโหมาคิดเพื่อให้ใจเราเป็น สุข  ปล่อยวางกับ สิ่ง ที่ ทำให้เรา ทุก ใจ รู้และเข้าใจกับ ความ ทุก

คำสอนพระศิวะเทพ    

ตัวเราเท่านันที่เป็นคนกำหนด

มีคนบอกว่า ความทุกนัน  มาจากสิ่งรอบข้างตัวเรา  แต่ผมว่าความทุกนันมาจากตัวเราเองทังนันเพราะอะไรนั้นหรอ  ทุกเกิดจากจิตที่ยึดติดกับสิ่งที่ ทำให้เกิด ทุก  ถ้าเรารู้จักปล่อยวาง เราก็จะ ดับทุกได้